Ik liep je zomaar voorbij
gisterochtend
Jij was in je tuin en ik liep op het fietspad
We groetten elkaar
Je keek vriendelijk, open, misschien zelfs wat hopend...
En ik liep je zomaar voorbij.
Waarom ben ik niet even gestopt
Waarom niet even een praatje gemaakt
Ik had mijn plannen, mijn agenda
Natuurlijk
Maar waarom week ik niet even af
Om jou te zien, te spreken
De volgende keer neem ik tijd
stap ik op je af.
‘Leer mij langzamer te lopen, Heer.
Geef mij te midden van de verwarringen van de dag
de rust van de eeuwige bergen.
Breng het haastige slaan van mijn hart tot rust
doordat het stil wordt in mijn ziel.
Laat mijn versnelde pas vertragen
met het oog op de ruimte van de eeuwigheid.
Leer mij de kunst van het vrije ogenblik.
Leer me langzamer te lopen,
om een bloem te zien,
een paar woorden te wisselen met een vriend,
een hond te aaien,
een paar zinnen in een boek te lezen.
Leer mij langzamer te leven , Heer
en geef me de wens
diep in de eeuwige grond te wortelen,
opdat ik groei naar mijn ware bestemming.’
Het laatste deel is een gebed van Anselm Grün, uit Mijn Gebedenboek ( 2011),
die ik nu beter begrijp, hoop ik.
Aline
Aline https://www.facebook.com/100006916427140/posts/2588939318013257/